ایجاد زیرساخت شبکه

 برای ایجاد یک زیر ساخت شبکه ابتدا نیاز به بازدید از محل مورد نظر می باشد که کدام نوع از ساختارهای زیر برای این نوع شبکه مناسب می باشد.در این مرحله تصمیم گرفته می شود که از ساختار کابلی یا فیبر یا بی سیم استفاده شود. 

کابل کشی ساخت یافته (Structured Cabling)

کابل کشی ساخت یافته ، کابل کشی و ایجاد زیرساخت برای ساختمان ها جهت استفاده های مخابراتی و ارتباطی است که شامل تعدادی عناصر کوچک تر استاندارد میباشد (از این جهت ساخت یافته نامیده شده) که هرکدام یک زیر سیستم نامیده میشوند.

 کابل کشی ساخت یافته بر اساس استاندارد A N S I / T I A / E I A - 5 6 8 – A به شش زیر سیستم تقسیم میشود:

(entrance facility ) فضای اطاقی که در آن انتهای سیم ها و تجهیزات شرکت های مخابراتی تامین کننده که از خارج ساختمان وارد شده اند ، نصب میگردد.در واقع نقطه جدا کننده مرزی بین شبکه داخلی ما و شبکه شرکت مخابراتی میباشد.

(equipment room) اتاق تجهیزات ، فضایی متمرکز برای تجهیزات ارتباطات راه دور (به عنوان مثال سانترال، تجهیزات رایانه، ویدئو ، سوئیچ ، هاب و غیره) است که به کاربران داخلی ساختمان سرویس میدهد.

(backbone cabling)کابل کشی ستون فقرات شبکه میباشد که نقاط توزیع شبکه که همان رک ها میباشند را ، خواه همگی در یک ساختمان و خواه در ساختمان های مختلف باشند به یک دیگر مرتبط میکند.کابل کشی ستون فقرات در فواصل کمتر میتواند از نوع مسی و در فواصل دورتر از فیبر نوری باشد.

(telecommunications closet) ممکن است یک رک یا حتی یک اطاق را به این نام بنامیم. و مکانی است که در آن از یک سو کابل های ستون فقرات وارد شده و به پچ پنل های مربوطه متصل میگردند و از سوی دیگر نقطه انتهایی کابل کشی افقی نیز همین مکان است. و در این نقطه ارتباط بین کاربران با شبکه بوسیله پچ کورد برقرار میگردد.

(horizontal cabling) کابل کشی افقی بین اطاق رک تا پریز دیواری اطاق کاربر نهایی را میگویند.

(work-area components) اجزای فضای کاری کاربر که ارتباط بین ایستگاه کاری تا پریز دیواری نصب شده در اطاق او را برقرار میکند،گویند.

انجام کابل کشی ساختمان برای شبکه های دیتا و تلفن یکی از اصلی ترین بخشهای اجرای پروژه های IT و ICT میباشد. رعایت استانداردهای ANSI/EIA/TIA 568و ISO/IEC 11801 در تمام مراحل طراحی و اجرا ضامن برخورداری از زیر ساختی کارا و قابل اطمینان جهت پیاده سازی دیگر سرویسهای مورد نیاز نرم افزاری و سخت افزاری میباشد.

در یک سیستم کابل کشی ساخت یافته واقعی، کابلها، پریزها و اتصالات برای کلیه کاربردها یکسان هستند، بنابراین یک پریز جهت کاربردهای مختلف تلفن، دیتا، تصویر و یا سرویسهای دیگر قابل استفاده میباشد. در صورت تغییر نیاز، کاربرد یک پریز براحتی با جابجائی در تابلو اتصال (Patch Panel) قابل تغییر و مدیریت می باشد.در نگرش اولیه به هزینه های کابل کشی ساخت یافته در مقایسه با کابل کشی سنتی، آنرا افزون تر می یابیم، با توجه به اینکه طول عمر کابل کشی ساخت یافته تا 15 الی 20 سال تضمین می گردد، می توان آنرا بعنوان یک سرمایه گذاری دراز مدت قلمداد نمودضمن این که در کابل کشی به شیوه سنتی، تغییرات، جابجائی و کاربردهای جدید، مستلزم وقفه در روند اجرایی شبکه (تا پایان اعمال تغییرات) می گردد، که این وقفه در سازمانها و شبکه های بزرگ گاهی زیانهای مالی سنگینی را بدنبال داشته و هزینه های غیر مستقیم بسیار بیشتری را نسبت به هزینه های اولیه کابل کشی ساخت یافته بوجود می آورد.

راه اندازی شبکه بی سیم

تکنولوژی شبکه‌های بی‌سیم، با استفاده از انتقال داده‌ها توسط اموج رادیویی به تجهیزات سخت‌افزاری امکان می‌دهد تا بدون‌استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. شبکه‌های بی‌سیم بازه وسیعی از کاربردها، از ساختارهای پیچیده‌ای چون شبکه‌های بی‌سیم سلولی (که اغلب برای تلفن‌های همراه استفاده می‌شود) و شبکه‌های محلی بی‌سیم (WLAN – Wireless LAN) گرفته تا انوع ساده‌ای چون هدفون‌های بی‌سیم، را شامل می‌شوند. از سوی دیگر با احتساب امواجی همچون مادون قرمز، تمامی تجهیزاتی که از امواج مادون قرمز نیز استفاده می‌کنند، مانند صفحه کلیدها، ماوس‌ها و برخی از گوشی‌های همراه، در این دسته‌بندی جای می‌گیرند. طبیعی‌ترین مزیت استفاده از این شبکه‌ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان نقل و انتقال تجهیزات متصل به این‌گونه شبکه‌ها و هم‌چنین امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آن‌هاست. از نظر ابعاد ساختاری، شبکه‌های بی‌سیم به سه دسته تقسیم می‌گردند: WWAN، WLAN و WPAN.
مقصود از WWAN، که مخفف Wireless WAN است، شبکه‌هایی با پوشش بی‌سیم بالاست. نمونه‌ای از این شبکه‌ها، ساختار بی‌سیم سلولی مورد استفاده در شبکه‌های تلفن همراه‌است. WLAN پوششی محدودتر، در حد یک ساختمان یا سازمان، و در ابعاد کوچک یک سالن یا تعدادی اتاق، را فراهم می‌کند. کاربرد شبکه‌های WPAN یا Wireless Personal Area Network برای موارد خانگی است. ارتباطاتی چون Bluetooth و مادون قرمز در این دسته قرار می‌گیرند.
شبکه‌های WPAN از سوی دیگر در دسته شبکه‌های Ad Hoc نیز قرار می‌گیرند. تفاوت میان شبکه‌های Ad Hoc با شبکه‌های محلی بی‌سیم (WLAN) در ساختار مجازی آن‌هاست. به‌عبارت دیگر، ساختار مجازی شبکه‌های محلی بی‌سیم بر پایه طرحی ایستاست درحالی‌که شبکه‌های Ad Hoc از هر نظر پویا هستند.

برخی از مزیت های شبکه های بی سیم عبارتند از:

• هزینه پایین پیاده سازی شبکه
• نصب و راه اندازی سریع شبکه
• عدم نیاز به کابل کشی شبکه و تغییرات در ساختمان
• عدم محدودیت در جابجایی کاربران شبکه
• انعطاف پذیری بالا در توسعه و ارتقاء شبکه
• ایجاده بستر یکپارچه دسترسی به اینترنت در محیط های عمومی مانند هتل ها و دانشگاه ها (Hotspot)
• تایید هویت کاربران به وسیله پروتکل RADIUS

تصمیم گیری در مورد اینکه در یک مجموعه کابل کشی انجام شود یا شبکه وایرلس انجام شود مستلزم بررسی است، اما به طور کل ترکیب این دو نوع شبکه بستر خوب و مناسبی را برای کابران به وجود می آورد.
اینکه صرفاً یک شبکه به صورت کابلی باشد راهکار درستی نیست زیرا در حال حاضر بسیاری از تجهیزاتی که به گونه با کار ما مرتبط شده اند به صورت وایرلس می باشند مانند انواع گوشی تلفن، تلبت، لپ تاپ حتی پرینترهای جدید نیز به صورت بی سیم تولید می شوند. اما نمی توان کیفیت و ایستا (Stable) بودن شبکه های کابلی را با وایرلس مقایسه کرد.
عموماً شبکه ای با بستر کابل با پشتوانه وایرلس و وایرلس جداگانه صرفاً برای دسترسی کاربران و میهمانان به اینترنت را می توان بستری نرمال نامید.